Duża inwestycja budowana pod największą presją czasu to Stadion Narodowy. Zrealizowałem ten projekt pracując dla wykonawcy instalacji mechanicznych – firmy IMTECH Polska. W 3 osobowym zespole projektantów oficjalnie odpowiadaliśmy za projekt montażowy instalacji grzewczej. Projekt był jednak „dość” oszczędny (np. opis instalacji w największym budynku w Polsce zawierał 11 stron, z czego 2 pierwsze to tytuł i spis treści), z licznymi brakami, bez koordynacji międzybranżowej. Więc w trakcie budowy na bieżąco wykonaliśmy projekt wykonawczy, pilnując, aby budowa nie wyprzedziła projektu.

Mój zakres obejmował:

• projekt głównych rurociągów w budynku, od rozdzielaczy w węźle cieplnym, trasy w tunelu głównym, rozprowadzenie w formie ringu w podziemiach budynku i trasy z w głównych szachtach,
• dobór i rozmieszczenie armatury równoważącej w całej instalacji, nadzór nad obliczeniami hydraulicznymi
• value engineering całej instalacji, od szczegółowego wyboru materiału i negocjacji ofert dostawców. Następnie korzystne wdrożenie rozwiązań zamiennych i rozliczenie zmian
• określenie roszczeń o prace dodatkowe, ich skuteczne rozliczenie z Generalnym Wykonawcą i Inwestorem (claim management)
• rozwiązywanie sporów z Generalnym Wykonawcą i Inwestorem,
• rozwiązywanie problemów technicznych, koordynacja z innymi branżami
• opracowanie dokumentacji powykonawczej (część projektowa i materiałowa)

Na tej budowie nauczyłem się:

• nie bać zer. To czy instalacja ma 100 czy 10 000 kW to tylko większe kłopoty z jej ułożeniem i z racji kosztów rozważniejsze projektowanie. Reszta jest taka sama
• rozwiązywać problemy związane ze skalą i terminami inwestycji
• pogłębiłem umiejętności miękkie, aby skutecznie bronić interesów firmy i efektywnie współpracować z innymi firmami i członkami zespołu
• Stadion to była taka zawodowa ścieżka zdrowia, po której do każdej innej inwestycji podchodziłem z szacunkiem, ale z pełnym zaufaniem do własnych możliwości. Kto tą budowę realizował, to wie o co chodzi.